reliquias cibi C

1) выплёвывать, извергать ( reliquias cibi C)

2) с презрением отвергать, не принимать (condicionem Cs; r. atque in odio habere aliquid O)

3) отталкивать, быть непроницаемым ( mola ferri ictus respuens PM)

1) грызть, глодать, обгрызать (reliquias cibi PM; vitem O; ungues H); разъедать ( ferrum rubigĭne roditur O)

2) размывать ( flumen rodit ripas Lcr)

3) умалять, уничижать, злословить ( aliquem absentem H)

4) терзать, снедать ( cura rodit aliquem Aug)

rē̆lĭquĭae (in the poets, also rellĭqu-; cf. religio init.), ārum ( gen. sing. reliquiae, App. Apol. ap. Carm. p. 277, 13), f. [relinquo, I. B. 1.], the leavings, remains, relics, remnant, rest, remainder of any thing.

Lit.

In gen.:

is navem atque omnia, perdidit in mari, Haec bonorum ejus sunt reliquiae,

Plaut. Rud. 1, 3, 17; cf.:

de bonis quod restat reliquiarum,

id. ib. 5, 1, 7:

paucorum mensum sunt relictae reliquiae,

id. Most. 1, 1, 81 Lorenz ad loc.; cf. exercitūs, Auct. B. Alex. 40 fin.:

copiarum,

Nep. Them. 5, 1; cf.:

tantae cladis,

Liv. 22, 56; 43, 10:

pugnae,

id. 5, 12:

belli,

id. 9, 29; Sall. H. 1, 48, 8 Dietsch; Vell. 2, 17, 1:

legionum,

id. 2, 46, 4:

dum belli reliquiae peraguntur,

Just. 22, 8, 6; 15:

Danaūm,

i. e. the remnant of the Trojans who had escaped from the hands of the Greeks, Verg. A. 1, 30; 598; 3, 87 al.:

hujus generis reliquias restare video (sc. hominum),

Ter. Ad. 3, 3, 90: gladiatoriae familiae, * Caes. B. C. 21, 4:

cibi,

excrements, Cic. N. D. 2, 55, 138; so absol., Sen. Const. 13, 1:

hordei,

Phaedr. 5, 4, 3:

vini,

id. 3, 1, 6:

virorum,

Verg. A. 8, 356:

limae,

Plin. 34, 7, 18, § 44; cf. Vulg. Exod. 8, 3.—

In partic.

The leavings, remains, remnants, fragments of food (cf.:

cenarum reliquiae,

App. M. 2, p. 125, 22), Plaut. Curc. 3, 18:

immo si scias reliquiae quae sint,

id. ib. 2, 3, 42:

cras de reliquiis nos volo,

id. Stich. 3, 2, 40:

reliquias ubi videro,

id. Men. 1, 2, 33; 3, 1, 15; id. Pers. 1, 3, 25: Phaedr. 1, 22, 6; Suet. Galb. 22; Petr. 6.— Hence in a double sense: vellem Idibus Martiis me ad cenam (i. e. to the assassination of Cæsar) invitasses: reliquiarum (i. e. Antony) nihil fuisset, Cic. Fam. 12, 4, 1. —

The remains, relics, ashes of a deceased person;

esp. of a body that has been burned: C. Marii sitas reliquias apud Anienem dissipari jussit Sulla victor,

Cic. Leg. 2, 22, 56; [p. 1559] Sen. Ep. 92, 35; Tac. A. 1, 62; 2, 69; 75; 3, 4; Suet. Oth. 10; id. Aug. 100; id. Ner. 38; id. Tib. 54; id. Calig. 3; Just. 11, 15, 15; Verg. A. 5, 47; 4, 343; 6, 227; cf.:

reliquiae (polypi) adservatae miraculo pependere pondo DCC.,

Plin. 9, 30, 48, § 93.—Hence in a double sense:

si funus id habendum sit, quo non amici conveniunt ad exsequias cohonestandas, sed bonorum emptores, ut carnifices ad reliquias vitae lacerandas et distrahendas,

Cic. Quint. 15, 50.—

The (unconsumed) remains of the flesh of a sacrifice (different from exta), Suet. Aug. 1.—

Trop., remnants, remains, remainder, rest, etc.:

animaï reddidit omnes,

Lucr. 3, 656:

vis illius aestus Reliquias vitae membris ex omnibus aufert,

id. 6, 825:

motus vitalis,

id. 2, 955:

donec reliquias maxime reliquiae rerum earum moventur in animis et agitantur, de quibus vigilantes aut cogitavimus aut agimus,

Cic. Div. 2, 67, 140:

pristinae fortunae,

id. Sull. 1, 1:

maximi belli,

id. Prov. Cons. 8, 19:

quam palmam utinam di immortales, Scipio, tibi reservent, ut avi reliquias persequare,

i. e. the finishing of the Punic war, id. Sen. 6, 19:

id cum est apud oratores frequentissimum, tum etiam in usu cottidiano quasdam reliquias habet,

Quint. 8, 5, 1.

rē̆lĭquĭae (in the poets, also rellĭqu-; cf. religio init.), ārum ( gen. sing. reliquiae, App. Apol. ap. Carm. p. 277, 13), f. [relinquo, I. B. 1.], the leavings, remains, relics, remnant, rest, remainder of any thing.

Lit.

In gen.:

is navem atque omnia, perdidit in mari, Haec bonorum ejus sunt reliquiae,

Plaut. Rud. 1, 3, 17; cf.:

de bonis quod restat reliquiarum,

id. ib. 5, 1, 7:

paucorum mensum sunt relictae reliquiae,

id. Most. 1, 1, 81 Lorenz ad loc.; cf. exercitūs, Auct. B. Alex. 40 fin.:

copiarum,

Nep. Them. 5, 1; cf.:

tantae cladis,

Liv. 22, 56; 43, 10:

pugnae,

id. 5, 12:

belli,

id. 9, 29; Sall. H. 1, 48, 8 Dietsch; Vell. 2, 17, 1:

legionum,

id. 2, 46, 4:

dum belli reliquiae peraguntur,

Just. 22, 8, 6; 15:

Danaūm,

i. e. the remnant of the Trojans who had escaped from the hands of the Greeks, Verg. A. 1, 30; 598; 3, 87 al.:

hujus generis reliquias restare video (sc. hominum),

Ter. Ad. 3, 3, 90: gladiatoriae familiae, * Caes. B. C. 21, 4:

cibi,

excrements, Cic. N. D. 2, 55, 138; so absol., Sen. Const. 13, 1:

hordei,

Phaedr. 5, 4, 3:

vini,

id. 3, 1, 6:

virorum,

Verg. A. 8, 356:

limae,

Plin. 34, 7, 18, § 44; cf. Vulg. Exod. 8, 3.—

In partic.

The leavings, remains, remnants, fragments of food (cf.:

cenarum reliquiae,

App. M. 2, p. 125, 22), Plaut. Curc. 3, 18:

immo si scias reliquiae quae sint,

id. ib. 2, 3, 42:

cras de reliquiis nos volo,

id. Stich. 3, 2, 40:

reliquias ubi videro,

id. Men. 1, 2, 33; 3, 1, 15; id. Pers. 1, 3, 25: Phaedr. 1, 22, 6; Suet. Galb. 22; Petr. 6.— Hence in a double sense: vellem Idibus Martiis me ad cenam (i. e. to the assassination of Cæsar) invitasses: reliquiarum (i. e. Antony) nihil fuisset, Cic. Fam. 12, 4, 1. —

The remains, relics, ashes of a deceased person;

esp. of a body that has been burned: C. Marii sitas reliquias apud Anienem dissipari jussit Sulla victor,

Cic. Leg. 2, 22, 56; [p. 1559] Sen. Ep. 92, 35; Tac. A. 1, 62; 2, 69; 75; 3, 4; Suet. Oth. 10; id. Aug. 100; id. Ner. 38; id. Tib. 54; id. Calig. 3; Just. 11, 15, 15; Verg. A. 5, 47; 4, 343; 6, 227; cf.:

reliquiae (polypi) adservatae miraculo pependere pondo DCC.,

Plin. 9, 30, 48, § 93.—Hence in a double sense:

si funus id habendum sit, quo non amici conveniunt ad exsequias cohonestandas, sed bonorum emptores, ut carnifices ad reliquias vitae lacerandas et distrahendas,

Cic. Quint. 15, 50.—

The (unconsumed) remains of the flesh of a sacrifice (different from exta), Suet. Aug. 1.—

Trop., remnants, remains, remainder, rest, etc.:

animaï reddidit omnes,

Lucr. 3, 656:

vis illius aestus Reliquias vitae membris ex omnibus aufert,

id. 6, 825:

motus vitalis,

id. 2, 955:

donec reliquias maxime reliquiae rerum earum moventur in animis et agitantur, de quibus vigilantes aut cogitavimus aut agimus,

Cic. Div. 2, 67, 140:

pristinae fortunae,

id. Sull. 1, 1:

maximi belli,

id. Prov. Cons. 8, 19:

quam palmam utinam di immortales, Scipio, tibi reservent, ut avi reliquias persequare,

i. e. the finishing of the Punic war, id. Sen. 6, 19:

id cum est apud oratores frequentissimum, tum etiam in usu cottidiano quasdam reliquias habet,

Quint. 8, 5, 1.

reliquiae, ārum, f. (reliquus), das Zurückgebliebene, Übrige von etwas, der Überrest, der Rest, die Trümmer, I) eig.: A) im allg.: alicariae, Abfälle, Plaut.: paucorum mensum, Plaut.: copiarum, Nep.: coniurationis, Cic.: cibi, Ausleerungen, Cic.: hordei, Phaedr.: oppidorum, Verg.: navigii, Wrack, Sen. – m. subj. Genet., Troes, Danaûm r., die von seiten der Danaer übriggelassenen Troer, Verg.: reliquiae pugnae, die nach der Schlacht Übriggebliebenen, Liv.: reliquias tantae cladis velut ex naufragio colligere, Trümmer (von Truppen), Liv. – B) insbes.: a) die Speisereste, Tafelreste, Reste, der Abhub, Abtrag, Plaut., Sen. u.a. (vollst. cenarum r., Apul. met. 2, 24): cenā peractā reliquias circumstantibus dividere, Sen. – sarkastisch, vellem Idibus Martiis me ad cenam (zur (Ermordung Cäsars) invitasses, reliquiarum nihil fuisset, es würden keine Reste (kein Abtrag, d.i. Antonius) übriggeblieben sein, Cic. ep. 12, 4 in. – b) die Überreste eines toten Menschen od. Tieres, das Gerippe, humanorum corporum, Tac. ann. 2, 69: polypi, Plin. 9, 93. – c) die Überreste eines verbrannten Leichnams, die Asche, Marii, Cic.: reliquias gentili Domitiorum monumento condere, Suet.: ossa et reliquias mari mersit, Suet. – u. = Gebeine, Corp. inscr. Lat. 6, 1884 u. 6, 14672: reliciae geschr., Corp. inscr. Lat. 6, 4999. – u. die Gebeine eines Märtyrers,

————

die Reliquie, Hieron. epist. 109, 1. Augustin. serm. 318, 1 u.a. Eccl.; vgl. Elmenhorst zu Gennad. p. 168. – d) die nicht verbrannten Fleischreste des Opfertieres, im Gegensatz zu exta, Suet. Aug. 1. – e) die Ausleerungen, Exkremente, Sen. de const. sap. 13, 2. – f) reliquiae infantis, die Nachgeburt, Soran. – II) übtr.: pristinae fortunae reliquiae miserae et afflictae, Cic.: reliquiae pristinae dignitatis, Cic.: dissipare reliquias (die letzten Kräfte) rei publicae, Cic.: erant haud parvae reliquiae belli circa Agrigentum Romanis, Liv.: avi reliquias persequi, den vom Großvater hinterlassenen Rest (des punischen Krieges), Cic. – ⇒ Sing. reliquia, converritor pridianae reliquiae, Apul. apol. 6. – bei Dichtern zur Verlängerung des e auch relliquiae geschrieben; vgl. Lachm. zu Lucr. p. 281.

1) остатки ( cenarum Ap); оставшаяся часть, уцелевший остаток (copiarum Nep; exercitūs bAfr); развалины (r. oppidorum V); обломки ( navigii Sen); останки, прах (alicujus C etc.)

2) наследие

3) культ. реликвии, мощи Eccl